10^e dag Een dag vol avontuur!

Omdat we niet op de grotere wegen willen rijden, namen we ergens (op aanwijzing van de navigatie!) een afslag van die grote weg. Wat denk je wat er gebeurde. We kwamen een tegenligger tegen die ons wist te vertellen dat we na de bocht in de weg niet meer verder konden omdat de brug te laag was. De weg was maar een meter of 3 breed dus keren was geen optie. De bus is al 6 meter lang! Er zat dus niets anders op dan terug omlaag te rijden, maar natuurlijk kwamen auto’s ons achterop. Die konden net langs of ook net niet. Die moesten dus ook terug. Gelukkig was er na een meter of 100 een oprit naar een huis waar we konden keren. Dit was avontuur nr. 1!

In Penzance waaide het heel hard. Kijk maar eens naar de vlaggen. Hier werden we weer van de grotere weg afgestuurd, maar nu was de weg mogelijk nog smaller. En…… komen we een vuilniswagen tegen. Er stond ook nog een auto geparkeerd. Ja misschien was de weg iets breder maar we zweetten peentjes. Nog geen cm ruimte, maar het ging goed. Vanaf dat moment hebben we indien mogelijk de smalle wegen vermeden en zijn we lekker op de doorgaande weg gebleven. Dit was dus avontuur nr. 2!

Niet leuk, ik zou allang opgegeven hebben, maar Jan is zo geduldig dat hij “gewoon” door ging. Wat heeft die man een rust zeg. Maar hij was het uiteindelijk ook wel zat. We waren alle twee een beetje op na dit soort activiteiten.

We wilden heel graag langs de menhirs in Boley langs. De Maidens Stone Circle. Een prehistorische graftombe. Je kon er alleen maar via een drassig voetpad komen. Het waaide hard en het regende navenant. Hebben we niet gedaan. Vlak daarbij was wel een ander prehistorisch grafmonument. Vlak langs de weg. Heel interessant trouwens.

Komen we aan bij Land’s End. Nou…. dat was een teleurstelling! En dat is zacht uitgedrukt. Wat een tourist trap zeg. Eerst £ 6,00 betalen om op het parkeer terrein te mogen waar zeker al 1000 auto’s stonden om naar het café te kunnen gaan. We hadden wel zin in iets lekkers, maar die massa mensen en drukte plus de kosten spraken ons niet aan. Datzelfde hebben we eens meegemaakt in Mont St. Michel in Frankrijk. Ook zo’n afleggerij. Dus maar verder gereden naar de eerste of als je wilt de laatste pub van Engeland om onze cream tea te scoren. Maar nee….. geen cream tea. Dus verderop in een dorp bij een pub gevraagd en die hadden het wel. Lekker hoor. Dat hadden we ook verdiend.

De heide bloeit hier al, ook staan er overal langs de weg oranje bloemetje die wij in de tuin kweken. Die staan hier als onkruid te bloeien. Mooi!

Rond half 7 kwamen we een uur later aan op ons logeeradres in verband met file van ca. 10 km. Weer bij een pub en daar hebben we lekker gegeten. Vergeten foto’s te maken van het hoofdgerecht, maar wel van het toetje van Jan. Ik nam een kopje koffie. Dat was genoeg voor me. De maaltijden zijn hier niet klein! Ze zijn hier heel hondvriendelijk. Honden mogen mee naar binnen. Wij hebben er wel 4 gezien in de pub en ze gedroegen zicht allemaal heel netjes. Onze Troela ook!

In de pub was het niet alleen verboden te roken, maar je mag er ook geen e-sigaret roken! Dat was wel bijzonder vonden wij.

Het regent nog steeds en we hebben het meubilair niet eens uit de bus gehaald. De kastjes kunnen niet open maar misschien is het morgen wel droog? Daar gaan we dan maar van uit. We gaan ervan uit dat er altijd wel iemand blij is met dit weer!