10e dag

10^e dag Een dag vol avontuur!

Omdat we niet op de grotere wegen willen rijden, namen we ergens (op aanwijzing van de navigatie!) een afslag van die grote weg. Wat denk je wat er gebeurde. We kwamen een tegenligger tegen die ons wist te vertellen dat we na de bocht in de weg niet meer verder konden omdat de brug te laag was. De weg was maar een meter of 3 breed dus keren was geen optie. De bus is al 6 meter lang! Er zat dus niets anders op dan terug omlaag te rijden, maar natuurlijk kwamen auto’s ons achterop. Die konden net langs of ook net niet. Die moesten dus ook terug. Gelukkig was er na een meter of 100 een oprit naar een huis waar we konden keren. Dit was avontuur nr. 1!

In Penzance waaide het heel hard. Kijk maar eens naar de vlaggen. Hier werden we weer van de grotere weg afgestuurd, maar nu was de weg mogelijk nog smaller. En…… komen we een vuilniswagen tegen. Er stond ook nog een auto geparkeerd. Ja misschien was de weg iets breder maar we zweetten peentjes. Nog geen cm ruimte, maar het ging goed. Vanaf dat moment hebben we indien mogelijk de smalle wegen vermeden en zijn we lekker op de doorgaande weg gebleven. Dit was dus avontuur nr. 2!

Niet leuk, ik zou allang opgegeven hebben, maar Jan is zo geduldig dat hij “gewoon” door ging. Wat heeft die man een rust zeg. Maar hij was het uiteindelijk ook wel zat. We waren alle twee een beetje op na dit soort activiteiten.

We wilden heel graag langs de menhirs in Boley langs. De Maidens Stone Circle. Een prehistorische graftombe. Je kon er alleen maar via een drassig voetpad komen. Het waaide hard en het regende navenant. Hebben we niet gedaan. Vlak daarbij was wel een ander prehistorisch grafmonument. Vlak langs de weg. Heel interessant trouwens.

Komen we aan bij Land’s End. Nou…. dat was een teleurstelling! En dat is zacht uitgedrukt. Wat een tourist trap zeg. Eerst £ 6,00 betalen om op het parkeer terrein te mogen waar zeker al 1000 auto’s stonden om naar het café te kunnen gaan. We hadden wel zin in iets lekkers, maar die massa mensen en drukte plus de kosten spraken ons niet aan. Datzelfde hebben we eens meegemaakt in Mont St. Michel in Frankrijk. Ook zo’n afleggerij. Dus maar verder gereden naar de eerste of als je wilt de laatste pub van Engeland om onze cream tea te scoren. Maar nee….. geen cream tea. Dus verderop in een dorp bij een pub gevraagd en die hadden het wel. Lekker hoor. Dat hadden we ook verdiend.

De heide bloeit hier al, ook staan er overal langs de weg oranje bloemetje die wij in de tuin kweken. Die staan hier als onkruid te bloeien. Mooi!

Rond half 7 kwamen we een uur later aan op ons logeeradres in verband met file van ca. 10 km. Weer bij een pub en daar hebben we lekker gegeten. Vergeten foto’s te maken van het hoofdgerecht, maar wel van het toetje van Jan. Ik nam een kopje koffie. Dat was genoeg voor me. De maaltijden zijn hier niet klein! Ze zijn hier heel hondvriendelijk. Honden mogen mee naar binnen. Wij hebben er wel 4 gezien in de pub en ze gedroegen zicht allemaal heel netjes. Onze Troela ook!

In de pub was het niet alleen verboden te roken, maar je mag er ook geen e-sigaret roken! Dat was wel bijzonder vonden wij.

Het regent nog steeds en we hebben het meubilair niet eens uit de bus gehaald. De kastjes kunnen niet open maar misschien is het morgen wel droog? Daar gaan we dan maar van uit. We gaan ervan uit dat er altijd wel iemand blij is met dit weer!

9e dag, dinsdag

9^e dag

We waren laat vertrokken vanmorgen. Eerst hebben we nog geschoren. Bij gebrek aan een scheerkwast hadden we het eerst met een schuursponsje geprobeerd en later met een nieuwe afwasborstel. Als je wilt, kun je alles!

Het was al half twaalf eer we vertrokken. Eerst hebben we in de Farmshop aanmaakblokjes gekocht en lekker koffie/thee gedronken. Ondertussen het verhaal van gisteren met al die foto’s gedownload. Zij hadden wel internet. Wij konden geen verbinding maken!

Niet zo ver gereden vandaag. Via Knightsbridge, waar we naar het marktje zijn geweest, zitten we nu in St. Ewe bij een pub The Crown Inn. De weg hiernaar toe was maar één auto breed. Aan beide kanten zaten de takken tegen de spiegels en tegen de lak. We hoopten steeds niemand tegen te komen maar dat was natuurlijk ‘wishfull thinking’.

Onderweg kon ik mooi een foto maken van de automatische bomensnoeier! Even later wilden we toch even pauzeren en stonden behoorlijk scheef op een parkeerplaats. Daar waren geen blokken voor. Wel een verschil van wel 50 cm op 4 meter. Je ziet hoe ik rechtop sta en hoe scheef de stang in de bus is.

Maar goed aangekomen. We moesten wachten tot de pub open ging om half 6 en daarna hebben we er lekker een biertje gedronken en lekker gegeten. Het zonnetje schijnt en we zitten bij de bus met een kopje koffie.

Jan maakte nog een wandeling met Troela en kwam langs de hele oude kerk in St. Ewe met hele grote palmen. Daaraan kun je maar weer zien hoe warm het hier (zou moeten) zijn.

Morgen verder naar Lands End.

8e dag

Zoals gewoonlijk regende het toen we vertrokken. Het weer was nogal wisselvallig. Zon, regen, wind maar vooral droog. Hier en daar een (flinke) bui, zoals nu ’s avonds rond half elf. Maar wij liggen al lekker in ons warme droge bedje.

Een mooie rit gemaakt langs hele kleine dorpjes met heeeeeeeele smalle straatjes. Je kon precies zien hoe hoog de bussen en de vrachtwagens waren. Ook aan de zijkant werd er automatisch gesnoeid. Kaarsrechte wanden van planten, struiken en bomen. Je moet hier niet te zuinig zijn op de lak van je auto! Mooie cottages gezien in allerlei kleuren. Soms staan er de prachtigste bloemen bij te bloeien.

Voor de lunch zijn we gestopt bij een parkje dat een hele oude begraafplaats uit de 18^e eeuw bleek te zijn. Lekker rustig. Heel veel de van grafzerken waren al (lang) niet meer te lezen. Dit was in Strawberry Hill, analoog naar het lied van de Beatles.

Plots zag Jan een AGA shop. Daar moesten we heen! Een heel geanimeerd gesprek gehad met de dames daar. Een en ander gekocht, met name een leuke beker met een roze/paarse AGA.

Wat schetste onze verbazing? Dat was de rode rotsen en rode strand. De andere stranden waren gewoon zandkleur. Soms wat grof zand, anders weer grof grint. Maar hier dus rood. Troela mocht hier eindelijk eens los rennen. Dat kan zelden omdat ze achter de katten en kleine hondjes aan gaat, maar hier waren alleen meeuwen te zien. Ze dronk uit een waterkuiltje en dat vond ze maar niks. Ze schudde haar kop en probeerde het nog eens. Weer niks. Later wilde ze ook niet meer uit een regenwater plas drinken. Ze had er haar bekomst van. Toch maar op mijn aandringen gedaan en toen was het goed. Het strand was hier heel breed en we stonden erg ver van de was af in een laagje water van 1 cm. diep. Bij dit strand was ook een publieke bbq. Heel grappig. Dan kun je toch lekker grillen zonder dat je je eigen bbq mee hoeft te nemen. Goed idee!

De begroeiing hier wordt al echt subtropisch. Er staan ook struiken die wij vroeger thuis in onze tuin een hadden. Geen idee hoe die heet, wij noemden het ‘het heilig boompje’ omdat het zo’n mooie bloemetjes gaf.

We zijn weer eens met de pont overgevaren. Dat is toch altijd weer leuk. Hier zagen we verschillende roeiboten met 4 roeiers en een stuurman/vrouw. Of ze oefenden voor het een of ander of les kregen was ons niet helemaal duidelijk.

We zijn weer op ons overnachtingsplekje gekomen. Daar staat een hele oude Fordson tractor uit 1942 met een stalen zadel zoals Jan op zijn Harley heeft, inclusief bladveer. Ook staat er een oude mangel buiten. De rollen zijn behoorlijk aangetast.

Zoals al gezegd, het giet af en toe van de regen. Geen internet verbinding in dit ‘funkloch’ net zo min als radio ontvangst.

6e en 7e dag

Niet nadat ik een leuk gesprek had met de eigenaresse van de boerencamping over quilten, vertrokken we weer richting het westen. Zij was vroeger ook een quiltster, maar vanwege haar lichamelijke beperkingen kon ze niet meer quilten. Dat vond ze heel erg jammer. Er was nog nooit iemand op haar camping geweest die ook quiltte en ze vond het heel leuk om de quilt die ik gemaakt heb van de blokken die mijn moeder maakte, te zien. Ze gaf ons ook de tip om in Bath naar het American Museum te gaan waar nogal wat quilts hangen. Gaan we zeker doen.

Dus weer op weg langs ’s heren wegen naar de kust. Het blijft mooi de zee, in dit geval de oceaan. Steeds weer die golven op het strand. Zonder ophouden. Lekker gepicknickt op een bankje en gekeken naar de mensen die spelletjes aan het doen waren. Het was fris. Dat kon je ook zien aan de kleding die zij aanhadden. Er waren maar een stuk of 3 zwemmers!

Of je links of rechts keek, zo ver het oog reikte een prachtig strand. We konden hier niet langs de boulevard rijden wat jammer was, maar ‘de binnenlanden’ waren ook mooi. Prachtige huizen, goed verzorgd. Hier in Bournemouth was ik in 1971 een week op vakantie om kennis te maken met mijn au pair gezin waarmee ik naar de VS vertrok. Ik kon me er niets meer van herinneren!

Na een flinke klim, de duinen/kliffen zijn hier wel 150 meter hoog, weer verder tot de veerboot van Sandbanks. Daar hebben we zeker 5 kwartier gewacht eer we erop konden. Ze hadden er een goed systeem. De pont had 4 oprijbanen. Als de eerste twee rijen van de boot af waren, mochten de nieuwe er al op terwijl de anderen er nog af moesten. Dat scheelt behoorlijk wat tijd.

We hebben besloten om een rustdag in te lassen. We staan nu op een camping mét douches! Meteen na aankomst hebben we de nieuwe bbq in elkaar gezet. Dit was rond 18:00 uur klaar. Eigenlijk ben ik wel een goede stoker, maar het lukte maar niet om de brand erin te krijgen. Uiteindelijk heeft Jan er maar een paar grote gaten in geboord en pas om 21:00 uur was het vuur net genoeg om de koteletten erop te leggen. Van groente eten kwam niks meer. Want we hadden al genoeg nootjes en glaasjes wijn gedronken. Het werd killer en we zijn weer lekker vroeg erin gedoken.

Zondag ochtend lekker met broodjes met jam en kaas en gekookte eitjes ontbeten. We zijn nu lekker aan het relaxen. Jan zit lekker in een boek over webshops te lezen. Hoe je een webwinkel kunt verbeteren. We hebben een wasje gedraaid en die hangt nu in de zon te drogen. Morgen reizen we weer verder.

5e dag

5^e dag

Van Peacehaven naar Hordle

De dag begon weer met een prachtige blauwe lucht. We hebben weer lekker ontbeten en na nog wat gewandeld te hebben, zijn we weer op stap gegaan en langs de kust gereden. We zagen vanaf ons plekje de krijtrotsen mooi in de zon liggen. We hebben onderweg heel veel moois gezien. Een jachthaven in de oceaan met versterkte kade. Heel apart. Brighton is een prachtige stad! Ook weer mooi onderhouden gebouwen en heel veel vakantiegangers. Het weer was er ook naar. Je ziet er ook heel veel van die ‘opvouwbare’ strandhutjes. Het deed me denken aan de Franse kust onder Calais. Ze waren wel erg klein. Of je er in kon slapen, vraag ik me af. Ik schat zo’n 1,5 x 2,5 mtr.

Al rijdend kwamen we weer zat rotondes tegen en ook een voorbeeld van twee rotondes vlak na elkaar. Dat kan nogal eens voor wat verwarring zorgen. We moesten ook voor een spoorwegovergang wachten. 3 x! Elke 2 minuten! Er mochten telkens maar 3 auto’s door en dan gingen de bomen weer omlaag. Je kunt je de file wel voorstellen denk ik.

Op een gegeven moment moesten we via Southampton en daarom zijn we maar via de autosnelweg gegaan want om dwars door de voorsteden van Southampton te rijden, sprak ons niet zo aan. Tot dusver hebben we de autowegen vermeden en meestal kleine wegen genomen. Nu was het praktischer m het niet te doen. Zodra we de stad voorbij waren, zijn we weer van de autosnelweg afgegaan en weer linea recta richting het zuiden gereden naar de kust. Daar reden we achter een hele oude Reliant Rialto en wat dacht je wat. Op de achterruit stond: “Built 4 speed”. Lachen!

Na wat gezoek naar een camping (want we wilden wel eens douchen!) kwamen we terecht op een boeren camping Fairmeads Farm in Hordle. We moesten aan Van Loon’s Hoekske denken, maar hier geen douche! Wel koud water. Dus dan maar weer wassen aan de aanrecht zoals we vroeger deden.

Troela zat zo vol aandacht naar de nootjes te kijken dat ze helemaal geen bezwaar had tegen het snoer wat over haar snuit hing. Daar moest ook een foto van.

4e dag

4^e dag

Van Folkestone via Hythe en New Romney, zijn we naar Dungeness Denge Beach gereden.

Weer een goede nacht gehad en op ons gemakje opgestaan. Ontbeten en rond een uur of 11 vertrokken richting Hastings. Onderweg gestopt op Denge Beach bij Dungeness. We zagen niet alleen heel veel schelpen maar ook een soort van kool op het strand. Ik heb het geproefd en het smaakte inderdaad naar kool. Geen idee wat het is. Troela vond het ook interessant. Wie het weet mag het zeggen.

Een leuk smal spoor stoomtreintje gezien. Schelpen gevonden en gauw weer terug de bus in, in verband met het weer! Waarna we in de zonneschijn, via de kustweg naar Hastings en daar over de boulevard zijn gereden. Gelukkig was het er druk, dus we konden stapvoets rijden en genieten van het moois. Kermis! Mooie oude pier! Prachtige oude Victoriaanse? gevels en hotels! Hier moet vroeger de beau monde van Engeland op bezoek geweest zijn. Een veel mooiere plaats dan gisteren in Margate. Niet te vergelijken.

Nog weer een stuk verder met af en toe een uitstapje naar het kiezelstrand zijn we naar Beachy Head gereden. Omdat dit stuk uitsteekt de oceaan in, hebben we een mooi uitzicht op Eastbournes Pier. Bij Beachy Heaed moet nogal wat gebeurd zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er stond een monument ter nagedachtenis aan de 110.000 vliegeniers die gesneuveld zijn. Dit was het laatste punt dat zij van Engeland gezien hebben. Indrukwekkend.

Het was lekker weer met een flinke bries en dat zie je wel aan onze haren, van mij en van Troela.

We staan nu weer bij een pub in Peacehaven. Hier vlakbij vertrekt een ferry naar Dieppe in Frankrijk. We staan lekker redelijk horizontaal nadat Jan de blokken voor het eerst onder de wielen gereden heeft. Deze liggen al zeker 2 jaar in de bus en nu zijn ze eindelijk een keer van pas gekomen. Een wijntje uit onze eigen cave en eten uit onze eigen pannen. Ook heel lekker en zeker voldoening gevend.

Troela ligt lekker te slapen want die heeft vandaag heel wat onder haar voetjes gehad.

Dag 3, naar Margate en Folkestone

Dag 3: Naar Margate en dan Folkestone

Nadat we vanmorgen lekker buiten in het zonnetje ontbeten hebben, konden we op ons gemak de boel weer inrichten. Vers water mogen tappen. Afval wateren weg kunnen doen en we waren weer op reis.

Mooie dag die begon met een mooie wolkenpracht! Een aankondiging van wat er weer aan het eind van de middag ging gebeuren.

Nog even met Troela langs de bramen gelopen. Wat word je daar hebberig van. Mijn handen waren niet groot genoeg en ze waren heerlijk zoet! Wat een struiken! Wat een vruchten! Ook nog een appel gescoord maar die was heel erg zuur! Dat wordt appelmoes morgen!

Lekker op ons gemak, met weer veel rotondes, naar Margate gereden. Daar hadden we wel zin in. We zijn in de Grotto geweest. Een grot die in de helft van de 19^e eeuw ontdekt is, helemaal gedecoreerd met schelpen. Men heeft geen idee wie dat gedaan heeft. Het was aardig, maar niet spectaculair. Net als trouwens de rest van Margate. Wat een vergane glorie zeg, en een troep! De stad deed me een beetje denken aan Paducah, Kentucky in de VS (een quilt museum). Een soort gelijke vergane glorie maar dáár is de stad druk doende om het weer op te knappen. Zij laten kunstenaars daar gratis wonen en samen knappen ze de huizen op.

Direct aan zee hebben we natuurlijk staan kijken. Een helling om de reddingsboot te water te laten. Het weer was lekker rustig maar toch zag je de golven tegen de kade opspatten.

Hier aten we onze eerste Fish & Chips. Heel erg lekker. De lokale mensen kwamen zelfs hierheen om ze te eten. De beste van Margate. Wij ook weer heel gelukkig!

We overnachten nu weer bij een pub in Folkestone. Lekkere curries gegeten voor een zacht prijsje.

Morgen lekker langs de kust naar het westen. Richting Hastings. Maar zien wat het ons brengt.

Oh ja, aan het einde van de middag begon het weer gigantisch te regenen. Weer zo’n waterballet als gisteren. Misschien niet zó erg maar wel weer heel veel.

We reden vandaag over weggetjes die zo smal waren dat we een keer achteruit naar een kruising moesten om een andere auto door te laten.

Dit was het weer voor vandaag. Tot gauw!ver

Veel rotondes en heel veel regen!

Dag 2

Van Little Bentley naar een Brit Stops adres. Weer een pub en deze is in Dargate met het toepasselijke adres: Plumpudding Lane! Ze zouden een vermelding in een Michelin gids hebben. We hebben er heerlijk gegeten. We hebben hem goed uit de broek laten hangen. Biertje, biertje, biertje, voorgerechtje, Ribeye, Lamsvlees, kaas als toetje. Nog een biertje en een lekker kopje verse munt thee bij gebrek aan koffie. De machine was kapot! Nu zitten we lekker op ons ‘eigen’ met een zelf gemaakt kopje koffie. Niks er meer bij!!!!!

De dag begon mooi, zoals we eigenlijk ook van onze Noordkaap reis gewend waren. Daarna af en toe een buitje tot tegen het einde van de middag een HOOSBUI van wel en half uur. De heuvelachtige wegen waren omgetoverd in snel stromende rivieren. De auto’s spoten emmers water omhoog. Soms zag je de weg gewoon niet meer en moest je voorzichtig rijden om niet in een onzichtbare put te zakken. Zo erg hadden we het nog niet meegemaakt. Gelukkig is de bus waterdicht. Dat was ook wel eens anders.

Bij aankomst op ons overnachtingadres durfden we de auto niet uit vanwege de nattigheid.

We hebben heel veel moeite gedaan om ons aan te melden voor de tol van de Elizabeth Bridge. Uiteindelijk telefonisch gedaan. Maar ……. We zijn helemaal niet over die brug gegaan. We gingen met een gratis! pontveer een stuk westelijker, in Woolwich.

Heel grappig. Die pont maakt een soort van dansje. Hij draaide rond. Eerst een stukje terug, dan weer vooruit met een draai en weer een stukje terug. De pont van de andere kant hetzelfde en het was een koddig gezicht.

Wat heel benoemenswaard is, zijn de ONTELBARE rotondes. Vaak waren er binnen de 500 meter wel drie. Soms 3 achter elkaar! Pas tegen het einde van de rit konden we zomaar 800 meter rijden zonder rotonde! Het duurde ontzettend land. Als we een gemiddelde van 50 km/uur haalden was het veel. Er kwam geen einde aan. Wij wilden niet via de autowegen en dat hebben we geweten. Maar goed, we zijn nu in Zuid Engeland en klaar voor ons volgende avontuur. We hebben een dashcam en gaan ze eens tellen als we tijd over hebben. e